66. Zwart.

Onlangs bestelde ik zwarte verf bij de schilder en hij vroeg me welk zwart. "Hoezo, welk zwart, zwart is toch zwart?" En wat bleek, er zijn zo maar eventjes héél veel zwarten, ik weet niet hoeveel, maar het zijn er onnoemlijk veel.

Twaalf jaar was ik toen mijn grotemoe stierf en toen leerde ik écht wat zwart was. Haar huis werd ingepakt met zwarte doeken zowel binnen als buiten. Grotemoe lag in de voorkamer opgebaard. Er was bezoek van kop tot teen in 't zwart gehuld met een witte zakdoek in de hand en de stilte was te snijden, buiten nu en dan een snik en een jammerklacht.

Het hele dorp zat in de kerk, in 't zwart, de mannen aan de ene kant, de vrouwen aan de andere kant en als er geen kerkstoel meer vrij was, dan was 't pas een 'schoon begrafenis'. Nadien ging het hele gezelschap te voet richting begraafplaats, ongeacht of het nu regende of sneeuwde, en naargelang de dikte van de portemonnee was ook de fanfare present met de Marche Funèbre van Chopin, treurlied door ons gekend en gezongen: "Jef zal voor ons geen commissies niet meer doen, hij is naar de … " De kerk verbood crematies, die wilde dat het "levenloze corps" willens nillens werd geofferd aan de schepselen van God die in de grond op een lekker hapje wachtten.

De dag na de begrafenis begon het, geen radio, geen muziek, geen gelach in het huis van de familie. Er werd een brede zwarte band rond mijn jas genaaid zodat iedereen kon zien hoe verdrietig ik wel moest zijn. En dat duurde zo'n lange zes weken. Café bezoek, cinema, vakantie, allemaal verboden. Er moest en er zou gerouwd worden. Gelukkig had ik moderne ouders, die zonder de dorpsbewoners te choqueren, aan de reglementen een eigen invulling gaven.

Zwart heeft bijna altijd een negatieve connotatie: zwart schaap, zwartwerk, zwarte sneeuw, zwarthemden, zwarte dood. Maar op alles zijn er uitzonderingen: een klassiek zwarte outfit op een mooie vrouw en zwart ondergoed doet menig mannenhart een sprongetje maken. En dan de zwarte weduwe, dat is alleen slecht nieuws voor haar partner die er het leven bij laat. Het zal de zwarte weduwe worst wezen, als haar kroost maar te eten heeft!

Extra:

Een man zit op een dure plaats in een stadion met naast hem een lege stoel. Een vrouw naast hem vraagt waarom de stoel leeg is. De man antwoordt: "Die stoel was voor mijn vrouw, maar ze is helaas overleden."

De vrouw vraagt: "Waarom heeft u de stoel dan niet aan iemand anders gegeven, zoals een vriend of een familielid?"

De man antwoordt: "Dat heb ik geprobeerd, maar ze zijn allemaal naar de begrafenis."

1993 WILLEM VERMANDERE dance macabre (youtube.com)

Zeker luisteren, Willem Vermandere (84) is onlangs gestopt met optreden maar zijn liedjes zijn fenomenaal. Als de link niet werkt, via Youtube – Willem Vermandere – dance macabre.