56. VERKIEZINGEN.
Oeps, de stemmen zijn geteld. Welke partij, welke vrouw/man of wat het wordt, daar wil ik in mijn blog niks over kwijt. Ik las ooit een artikel in de Knack (2012) geschreven door Mark Eyskens, een politieke duizendpoot. Dit artikel is NIET door mij geschreven, laat dat heel duidelijk zijn, maar in de nasleep van de verkiezingen wilde ik het graag met jullie delen. Het begin kan wat aanslepen en toch zou ik aanraden om te lezen tot het bittere einde.
Hier gaan we:
"Onze formateur, die voordien een studiereis had ondernomen in de Verenigde Staten, vernam dat president Barack Obama de kandidaat-ministers persoonlijk aan de tand voelde om hun bekwaamheid te testen. Hilary Clinton was immers niet de enige kandidaat voor de post Buitenlandse Zaken. Ook een aantal senatoren achtten zich toen geroepen. Een concurrent van Clinton, een onbenullige figuur die leed aan mateloze zelfoverschatting, ging als eerste binnen. President Obama vroeg hem op de man af:
"Senator, welk ministerie zou u willen leiden?"
"Uiteraard dat van Buitenlandse Zaken, meneer de president."
"Dan ga ik u onderwerpen aan een bekwaamheidstest. U krijgt dertig seconden om te antwoorden op de volgende vraag. U moet de identiteit van een persoon raden. Het gaat om een kind van uw ouders, dat evenwel noch één van uw broers, noch één van uw zusters is. Over wie gaat het?"
De kandidaat begon te transpireren, krabde door zijn haar en zuchtte. De dertig seconden waren verstreken en de president oordeelde dat hij niet geslaagd was.
De volgende kandidaat was Hillary Clinton, vol zelfvertrouwen en charmant. De president stelde haar dezelfde vraag en zij antwoordde: "het kind van mijn ouders dat noch één van mijn broers, noch één van mijn zussen is, dat ben ik zelf." Zij werd zonder aarzeling benoemd tot minister van Buitenlandse zaken.
Onze formateur knoopte dit verhaal goed in zijn oren en zijn geheugen. Teruggekeerd in het vaderland paste hij die recruteringsmethode onverkort toe. De eerste kandidaat was ook hier niet geslaagd en vroeg aan de formateur wat dan wel het antwoord was op het raadseltje.
"Hilary Clinton, goede vriend."
De afgewezen kandidaat strompelde naar buiten en vertelde aan alle kandidaten in de wachtzaal het goede antwoord: "Hilary Clinton".
Zo slaagden ze allemaal in de test, was de nieuwe regering meteen gevormd en leek ze even goed en veelbelovend als alle vorigen."
't Komt allemaal in orde kiezers, geef de moed nog niet op. Dit is de laatste blog voor de vakantie. Ik schrijf dan geen blog maar gebruik, een reisverhaal over Australië, waarmee ik de eerste prijs won voor het UIT-magazine: een all-in vakantie in Mexico. Voor de thuisblijvers een manier om een beetje reisgevoel te ervaren. Intussen wens ik jullie allen een fijne vakantie en een behouden terugkeer en dank ik al mijn lezers die mijn blog een warm hart toedragen.