Ik wandelde met mijn rollator tot aan de supermarkt op het einde van mijn straat. Er hing een loodzware, grijze lucht en zelfs de bomen, de huizen en de straten hulden zich in een dichte mist en zogen elke kleur op. Grijs was troef. Tot er plots een knalrode auto tussen het grijs opdook. Ge moet écht al een durvertje zijn om in een flashy kleur rond te rijden en zo je anonimiteit te verliezen. Chapeau, dacht ik voor zijn of haar individualisme.

En met al dat grijs dacht ik aan het boek van E.L. James: "Fifty shades of Grey". De Engelse titel vind ik fantastisch gevonden, Grey, mannennaam en grijs, niet zwart/wit, een teken van zijn complexe persoonlijkheid.

Maar, niettegenstaande dat het elegante grijs in de mode hoge toppen scheert, heb ik toch liever kleur in mijn leven. Want ge moet maar eens naar streken rond de evenaar trekken om te zien hoe kleur daar het dagelijkse leven opfleurt. Toeristen staan in 't buitenland met open mond te kijken naar exorbitante kleurengamma's van vogels en huizen geschilderd in een caleidoscopische kleurenwaaier om vervolgens terug te keren naar een kleurloos bestaan.

Ik daag iedereen uit om zijn of haar huis in 't rose, blauw of groen te schilderen, want, heel waarschijnlijk, volgen er dan meer kleurfanaten die willen meedoen. Voor iedere stap naar het ongewone hebben we een voortrekker nodig. Kan ik op iemand van jullie rekenen om ons straatbeeld wat op te smukken?

Vandaag, zaterdag 18 mei, een nieuw hoofdstuk van mijn blog, want hip … hip … hoera… dit is de vijftigste aflevering en gelukkig ben ik nog altijd niet uitgeblogd. Met deze een dikke merci aan al mijn trouwe lezers, hun positieve notities en enthousiasme. Jullie geven me het nodige zelfvertrouwen om door te gaan. En neen, ik geef het nog niet op, bijlange niet, bijlange niet, ik geef het nog niet op, mijn blog is nog niet op. (Zélf zingen: en we gaan nog niet naar huis, bijlange niet, bijlange niet en we gaan nog niet naar huis, ons moeder is niet thuis en was ons moeder thuis dan gingen we niet, dan gingen we niet, en was ons moeder thuis, dan gingen we niet naar huis."