51. Ik ga op reis en ik neem mee ...

… Picknickmand, badpak, zonnebril, handdoek, crème, betaalkaart en jullie raden het nooit maar voor mijn aller, allereerste keer neem ik mijn spiksplinternieuwe elektrische auto mee. Ik noem hem Rambo want ik geloof in hem. Ik herinner mij hoe de eerste president van Europa, de Heer Herman Van Rompuy, door zijn vrouw ook Rambo werd genoemd en ook zij had er het volste vertrouwen in.

Ik was blij voor Rambo dat hij uit zijn kot mocht en in de file mocht staan op de E3 Rambo en ik, wij glommen van trots toen filerijders ons positief taxeerden. Rambo voelde zich in zijn nopjes, de radio stond aan en de airco draaide op volle toeren. En gelukkig lost elke file zich vroeg of laat op en voor we 't goed en wel beseften stonden we in Knokke.

Maar met al dat elektriciteitsverbruik stond mijn dashboarddisplay onder de helft. Ik maakte er geen probleem van, tenslotte zijn er op de autostrades laadpalen genoeg. De zilte lucht stoof Rambo binnen toen het portier nog maar halfopen was. Ik zoog mijn longen vol jodium en genoot van de strandbars. Ik kuierde door Knokke met zijn chique winkels en traiteurs. Maar ik was niet helemaal gelukkig, want ik hoorde de hele godganse dag een klein, ambetant stemmetje in mijn hoofd: "Ik moet zien dat ik thuisgeraak".

Rambo en ik vertrokken en dat eerder stil stemmetje in mij werd luid, vervelend en dwingender. Ik suste me, in het eerstvolgende tankstation waren er laadpalen genoeg of liever dat dacht ik.

Spreek me nu niet meer over laadpalen want als er al ene werkte dan stonden we daar in rij aan te schuiven zoals mensen in oorlogslanden in rij staan voor een stukje brood. Andere palen pakten geen betaalkaarten aan, anderen waren gewoonweg stuk en nog anderen waren niet eens op 't net aangesloten. En als ge nu dacht dat vloeken hielp dan moet ik dat dik tegenspreken, niks hielp.

Ik ben op zo'n twintig kilometer van mijn huis door de pechverhelpingsdienst geholpen en dankzij die lieve man thuisgekomen. Sorry Rambo, volgende keer rijden we tot in Gent en niet verder.

Extra: Mijn dokter gaf me de raad om voor mijn gezondheid de zilte lucht van de zee op te zoeken. Maar, ik heb geen geld en ik heb dan in mijn huis maar een haring voor de ventilator gehangen.

,