68. WITTE ROOK.
Het woord "KOOPKRACHT" bestond al veel langer maar het is pas VOOR de laatste verkiezingen dat het zowat elk uur van de dag te horen en te lezen was in interviews, dagbladen en op allerlei mediakanalen. Het kwam erop neer dat de mensen (wij dus) van armoede werden gespaard door de 2% indexverhoging van uitkeringen, pensioenen en lonen. Ja, watte!
Ik ben een kluns in rekenen maar ik dacht dat onze beleidsmakers beter konden rekenen. Neen dus! Ik ben een beetje aan 't cijferen gegaan en ben tot de conclusie gekomen dat de 2% indexverhoging alleen de kloof tussen arm en rijk vergroot en dat arme sloebers die het met een klein inkomen moeten doen peanuts krijgen en de rijken een smak geld. Geld dat ze, rijk zijnde, eigenlijk niet eens nodig hebben. (een klein voorbeeldje - inkomen 2000 € en inkomen 6000 €, na 5 (vijf) indexaanpassingen maakt dat een verschil van ongeveer 400 € meer per maand voor het hoogste inkomen en de afstand vergroot nog meer bij elke nieuwe 2% aanpassing).
Ik zou willen dat ik dat in 't parlement eens kon gaan uitleggen, maar ik vrees dat ze mij met, een voor hun belachelijk idee, niet eens gaan binnenlaten. Want zeg nu zelf. Als het bedrag aan uitkeringen zou gedeeld worden met het aantal rechthebbenden, dan is de berekening gemakkelijker, dan zijn er minder staatsbeambten nodig en kunnen de arme sloebers de rijke klasse een beetje bijbenen. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn?
Het is niet mijn gewoonte om me in politieke aangelegenheden te mengen, maar ik moest dit toch even kwijt. Sorry grootgrondbezitters en miljardairs, ik wil jullie hier absoluut niet mee schofferen. Ik gun het jullie van harte: hard gewerkt, rijke ouders, beursgeluk, koning, lottowinnaar enz.
Kleutergedrag in de Wetstraat: ik wil niet met je spelen - hij schopt – zij liegt – hij is stom – zij is vies enz. en intussen wordt er niet gewerkt aan wat voor 'de mensen' dringend en broodnodig is: een regering.
Er is over het Vaticaan 't één en 't ander te zeggen, maar hun manier om tot een beslissing te komen in volledige afzondering tot er een besluit is getroffen zou hier ook een prima manier kunnen zijn.
Alle gegadigden bijeen met BBB (bed – bad – brood), neen geen buik, borsten en billen, maar werken tot er een akkoord is en de witte rook uit de schoorsteen komt. Ik zou willen weten of het dan ook, zoals in het verleden 541 dagen zou duren. Ik denk van niet. Op wat wachten ze?