59. Waltzing Matilda (3).
NOG MEER WATER.
"You got through with that car?", met die woorden worden we verbaasd en ongelovig bestormd door Australische toeristen die al drie dagen in Kings Canyon vastzitten en in Sydney al lang terug aan het werk moesten zijn.
Het wassende water van een stuurloze rivier heeft letterlijk het hete asfalt van de baan gespoeld en stroomt nu al enkele dagen triomfantelijk over de nieuwe bedding dwars over de enige toegangsweg.
"Denk je dat onze Matilda door dit zestig centimeter hoge water tot aan de overkant geraakt?", vragen we paniekerig aan de chauffeur van een minibusje vol vrolijke backpackers.
"Eens zien waar de luchtinvoer zit", zegt hij en aan zijn lachende gezicht dat van onder de motorkap komt, weten we 't, het komt in orde!
Met een brede smile tot achter zijn oren volgt zijn geruststelling: "We duwen wel als 't niet lukt" en de backpackers roepen jolig mee, voor hen is dit een extra avontuur van hun reis door Australië. Voor we er ons aan wagen, helpt de chauffeur om ons picknicktafeltje aan de bumper vooraan te binden. We zouden er zelf niet opgekomen zijn om zo het water te breken en dan nemen we, met een klein hartje, de proef op de som. Matilda laat zich niet kennen en klieft zich moedig door het woelige water als een beslagen zeiljacht en licht zich pissend als een drachtige olifant op de baan aan de overkant tot groot jolijt van de bereidwillige avonturiers die waarschijnlijk in stilte hoopten dat we niet in ons opzet gingen slagen.
Of het nu ons Matilleke was die de uitdaging met succes aanging of het de schipper was die het hem deed, daar heb ik mij niet over uitgesproken.
Van Australiërs die na hun pensionering een paar jaren door hun vaderland trokken met busjes, autocars, tentjes en op allerlei manieren mogelijk kregen we tijdens onze rondreis een kaartje:
TRAVELLERS BLESSING:
May the wind blow behind you, may the eagles fly freely before you,
may the waters of life be trouble free and as you travel this vast land, may your eyes see and your ears hear, the wonders and beauty this land holds for the traveller.
Slim Dusty - A Pub With No Beer (1998 Remaster) (youtube.com)
Het originele en tijdloze lied "Een café zonder bier" is geschreven en gecomponeerd in 1959 door Bobbejaan Schoepen, een Belgische zanger, gitarist en fantasist.