77. PIEPERS.

We hadden afgesproken dat het vanavond ging gebeuren. De patattenbak in de kelder was al enkele dagen leeg en volgens de informatie die we hadden verkocht een boer in Aartselaar zakken van tien kilo aan een redelijke prijs. Ik had het haar afgeraden om mee te gaan maar haar argument dat we dan twee keer tien kilo konden kopen had de doorslag gegeven. Ik ken ze, mijn vrouw, ze is niet zo moedig en met een zak van tien kilo op de fiets ook niet zo handig. Maar eigenlijk was ik wel blij dat ik niet alleen ging.

Het was een gure februari nacht. De ijskoude wind sneed los door onze kledij, onze gezichten verstopt onder sjaals en mutsen, verkleumd tot op het bot.

Het gerucht was waar. We kochten twee zakken van elk tien kilo en vertrokken vol goede moed. Er kon zelfs een bevroren glimlach af. We konden terug patatten eten en de gedachte alleen al aan bloemige, lekkere patatjes met ajuinsaus maakte het deze gevaarlijke onderneming meer dan waard. We doken dieper in onze sjaals, trokken onze mutsen tot over onze oren en fietsten gezwind naar huis.

Maar als we dachten dat alles koek en ei was, dan wachtte ons een verrassing van formaat. Twee lichten in de verte, wie waren dat? Mensen die onze buit wilden inpikken? Gestapo? Politie? Het was, hoe we het ook draaiden of keerden, slecht nieuws. Er was geen tijd voor overleg. Ik fietste naar rechts en wees haar naar links. Ze knikte en we stoven uit mekaar. Zo zou er tenminste toch één zak gered zijn.

Toen het gevaar geweken was vond ik van haar geen spoor terug. Ik onderdrukte een opkomende paniek van stel … stel … Ik fietste vertwijfeld rond en fluisterde haar naam. Niks! En dan … vanachter een hoge haag … stemmetje, haar stemmetje. In paniek had ze zichzelf en haar fiets over de haag geworpen maar ze kon niet terug.

En of we gesmuld hebben van de gekookte, bloemige piepers toen we na middernacht verkleumd thuiskwamen, die eenvoudige maaltijd vergeet ik heel mijn leven niet meer. Meermaals hebben we dit oorlogsverhaal opnieuw en opnieuw moeten vertellen alsof het een geslaagde grap was. Er deden veel van deze spannende verhalen de ronde. Verhalen die spijtig genoeg niet allemaal op een positieve manier eindigden.

Verhaal verteld door mijn vader - gebeurtenis tijdens een winter van 1940-1945.