89. PLATAAN.

Hallo lieve lezers. Ik ben veruit de gelukkigste plataan van Antwerpen. Ik sta met mijn + 200-jaar oude wortels verankerd in De Karel Oomsstraat tussen buizen, kabels en waterleidingen en ik hoop daar minstens nog zo'n dikke tweehonderd jaar een gelukkige plataan te blijven.

De laatste tijd heb ik wat meegemaakt, iets wat ik mijn grootste vijand niet zou aandoen. Hoorde ik het goed dat een architect mij wilde laten omkappen? Ik stond in de weg? Ik kan mij zelf niet verdedigen maar ik weet wel dat ik hier stond voor alle andere. ik heb ook rechten.

Als klein scheutjochie was er van al die gebouwen rondom mij geen sprake. Ik stond hier eigenlijk moederlijk alleen en ik heb deze regio zien veranderen van een stille, rustige zandweg naar een drukke, lawaaierige straat.

Paardenkoetsen, chique geklede vrouwen en mannen, koppeltjes die in het geniept onder mijn bladerdak zoenden, boeren die met hun voorraad naar de stad togen met hand- en hondkarren. 'Den Dryhoeck' was een trefpunt voor ambachtslui en voor de High Society die de stad ontvluchtten om hier in de afspanning te socializen en zich te amuseren.

De afspanning is tegen de vlakte gegaan, de straat heeft nu een naam, Karel Oomsstraat en gretige promotoren zijn hier als een gek tekeer gegaan om elke vierkante centimeter vol te bouwen met beton en staal. Ik kijk met afgrijzen naar de moderne wereld van jongelui met kapotte broeken, vrouwen in lange broeken en aan mannen die op een trottinet de straat onveilig maken. Maar het ergste zijn wel die blikken dozen die rondscheuren, lawaai maken en de lucht verpesten. Ik gaf vogelnesten een thuis tussen mijn takken en ik genoot elke morgen van hun gefluit. Ze zijn nu allemaal gaan lopen euh, vliegen.

Na wat ik de architect hoorde zeggen over 'omkappen' heb ik ongelooflijk veel geluk gehad. Buurtbewoners hadden dat natuurlijk ook horen zeggen en spanden samen om mij ongestoord verder te laten leven. Kinderen hingen slingers rond mijn bast en zongen zelfs een liedje. Ik hoop dat er altijd zo'n mensen zullen zijn die me beschermen want ik geloof nog altijd in de goedheid van elk individu. Ik heb nu het label 'beschermd' met dank aan deze gemeenschap.

Extra: De mens kapt bomen om papier te maken en hangt vervolgens dat papier aan bomen met de melding: 'bescherm mij".