10. De pillendoos
Ik ben een gezond iemand of liever ik was een gezond iemand. Voor mijn vijfenzeventigste verjaardag kende ik twee pillen, de "pil" en de aspirine en dat was 't. Ik was een bezig bijtje, dat mag ik wel zeggen, maar dan was 't ineens gedaan met het rondhossen, ik werd zonder ook maar iets te doen doodmoe.
De neuroloog nam mijn miserie ter harte. Pillen, ik telde ze, het waren er zeventien per dag. Een deel daarvan moest in twee of drie gebroken worden en dat was geen sinecure. Een ronde pil van 0.7 cm in twee breken, begin er maar aan. Ik zaagde de pil met een scherp mes tot het glazuur er afbrokkelde om ze dan met een plof in twee te hakken. Dat ging niet altijd van een leien dakje. De stukjes vlogen overal in 't rond en ik had nooit exact een halve pil! Er waren er die gemakkelijker waren en die ik met mijn hand kon breken maar het was en bleef een probleem.
De cortisone pil was nog een groter probleem. Op een bepaald moment moest ik 12 mg nemen uit een pil van 32 mg. Dat is gelukt maar de tafel was nadien bedekt met een wit poeder. Had de drugsbrigade toen binnengevallen, dan zat ik nu in de Begijnenstraat.
Door de cortisone kreeg ik een blaaskop en vlogen de kilo's aan mijn lijf, maar ik bleef stappen en dat was uiteindelijk de bedoeling. Voor de gerimpelden onder ons, cortisone heeft één groot voordeel: rimpels verdwijnen als sneeuw voor de zon. Trek zelf jullie conclusies.
Ik heb wel eens een … eureka-moment … maar deze keer was het de huisdokter die mijn verraste met een pillensnijder. Nog nooit van gehoord maar een weldaad om in huis in te hebben en zonder geknoei.
Elke dag een hoop pillen daar hoorde een pillendoos bij en nu ik het bekijk is dat een onmisbaar item. De juiste pillen in het juiste vakje, morgen – middag – avond – extra.
Ik weet zeker dat de ouderen onder ons het wonderbare poeder van Dr. Mann kennen. Het witte poeder in papieren verpakking werd gretig ingenomen, ook door mijn moeder en haar vriendinnen. Het werd zelfs onder de vrouwen getrakteerd zoals men iemand een sigaret aanbiedt. Of het hielp, ik denk aan Dr. Mann en zijn poeder, misschien was het wel een placebo, de gedachte alleen al doet wonderen!