33. DE VIER JAARGETIJDEN.
Het moet worden gezegd, ik hou meer van Vivaldi 's vier seizoenen dan van de Vivaldi coalitie van onze Belgische Regering. En neen, eigenlijk ben ik niet zo met politiek bezig en het zou nooit in me opgekomen zijn om hierover een blog te schrijven. Het voorbije jaar echter voelde ik me door onze beleidsmakers uitgelachen en geloof me, uitgelachen worden dat is geen prettig gevoel. Mocht Geert Hoste nog een eindejaarsshow geven dan zouden we best boterhammetjes en een thermos koffie meegenomen hebben, zoveel zou hij te vertellen hebben.
Onze beleidsmakers zeggen:
Wij hebben hard gewerkt en dat heeft zijn vruchten afgeworpen:
We hebben de op één na diepste begrotingsput van Europa gegraven en volgend jaar zullen wij gegarandeerd de beste zijn. Geen enkele grootstad heeft zoveel burgemeesters dan Brussel (19 alsjeblieft), zelfs Parijs met meer dan twee miljoen inwoners krijgt er maar één. Wij zijn koplopers in de wereld om leeglopers van geboorte tot dood financieel te ondersteunen (geboortepremie – kindergeld – studiebeurs – dopgeld – voedselbank - pensioen) en cultuur, transport, telefoon enz. tegen belachelijk lage prijzen voor die sukkelaars.
En ja, natuurlijk moet iemand dat betalen. Vlaanderen is gekend voor zijn harde werkers, dus die weten hoe laat het is als onze bruine envelop in hun bus valt. Die moeten dan maar een tandje bijsteken door bijvoorbeeld een flexi-job aan te nemen, want dat kan alleen maar voor wie al een job heeft!
En ondanks al onze inspanningen krijgen wij hoe langer hoe meer kritiek. Politiekers die 's nachts tegen een politiecombi pissen, zogezegd luchtgitaar spelen, zo zat als een kanon racistische uitspraken doen en dat dan proberen te verdoezelen. Boos worden en niet meer mee willen spelen tot de Dame in kwestie haar goesting krijgt, allez dat zijn toch geen misdaden. Wij zijn ook maar mensen. Ook onze parlementairen doen hun best om bij de plenaire zittingen aanwezig te zijn, maar soms komt men niet aan de vereiste helft van de 150 en dus kan er niet gestemd worden. Vergeet echter niet dat die mensen ook een huishouden en verplichtingen hebben.
En neen, we kunnen onze werkende klasse na 42 jaar voltijdse job, niet meer geven dan we nu al doen. Ons Koningshuis, de Koninklijke Familie, wij Ministers, parlementairen en beleidsmakers, we werken ons te pletter tot stukken in de nacht en hebben voor al onze slavenarbeid recht op een redelijk pensioen, zo niet doen we onszelf een proces aan.
En ja, we laten wel eens een steek vallen. Wie had er kunnen voorzien dat er huisartsen, tandartsen en leerkrachten te kort zouden zijn en wie had er ooit al eens gehoord van sepsis, nu ja, wij niet, we kunnen niet alles weten toch? Justitie krijgt ook regelmatig klappen van jullie. Er is geen geld genoeg om al die criminelen, verkrachters en moordenaars in een gevangenis op te sluiten. Wij kunnen niks doen voor er écht iets gebeurt. Jullie kunnen toch wel zelf de nodige voorzorgen nemen en jullie kinderen van de straat houden?
Een ding moet ons nog van 't hart. Jullie zouden meer gevoel voor humor moeten hebben, want een minister die de Marseillaise zingt als zijnde ons Belgisch volkslied, dat is natuurlijk een grap. Nu ja, iedereen heeft niet hetzelfde gevoel voor humor.
We rekenen erop dat jullie massaal op ons zullen stemmen op 9 juni 2024 en wij van onze kant beloven dat we ons beste best zullen doen. Bedankt voor jullie loyaliteit.