49. HET DORP VAN TOEN.

Was dat efkes schrikken toen ik na enkele jaren nog eens in een supermarkt stond! Ik wist niet wat ik zag. Het aanbod aan levensmiddelen, was mijns inziens, meer dan verdubbeld, maar gezond, economisch en noodzakelijk vond ik dat allerminst.

Allez, een alledaags product: wortelen. (Geraspt – snoep – geschild – mini – biologisch – winterpeen – regenboog – wortelmix – met loof – zonder loof – ingeblikt van klein naar groot). En dan water, ik drink water uit de kraan, daar valt over te discussiëren of flessenwater al dan niet gezonder of beter is. Maar de eindeloze reeks aan waters in alle verpakkingen van groot naar klein met allerlei fruitsmaken. Ik ga ze hier niet opnoemen want dan is mijn blad direct vol.

De gekste producten worden aangeboden, zoals knijpfruit, gesneden apero hapjes in mini verpakking, gepelde knoflooktenen, gebakken spekjes, 37 soorten geraspte kaas en diepvries citroenschijfjes. Appelen en bananen worden apart verpakt in een doosje. En waarom wordt er op los fruit overal nog een stickertje geplakt?

En het is niet meer te stoppen. Fabrikanten willen verkopen en wij zijn kooplustig, een ideale situatie toch? Is het de fabrikant die ons die nieuwigheden wil opdringen of is het de consument (wij dus) die nieuwsgezind is?

Met Allerheiligen was ik nog eens in mijn dorp met een bloemetje voor het eeuwigdurend graf van mijn Moemoe. In de straat waar ik woonde, leek het wel of de mensheid was volledig uitgestorven. Er liep geen kat op straat, ik had met mijn bloot gat over straat kunnen lopen op klaarlichte dag, niemand zou het gezien hebben en er was niet één enkele winkel. Ik dacht aan mijn kinderjaren en wat ik nu vertel is waar! In mijn straat alleen waren er in de jaren 50/60: twee beenhouwers, twee bakkers, een stovenwinkel, een naaiwinkel, drie electriekwinkels, twee verfwinkels, een schoenenwinkel, een gazettenwinkel, een korsettenwinkel en op de hoek het prille begin van de mega winkel op de A-12 van Succes Kleding Meyers en geen enkele, maar dan ook geen enkele supermarkt.

Toen speelden de kinderen op zomerse avonden buiten en zaten volwassenen met een fles bier of limonade buiten op de stoep verhalen te vertellen en van mekaars gezelschap te genieten tot de zon allang onder was. Zo'n avonden versterkten het gemeenschapsgevoel en daar kwam spijtig genoeg een einde aan bij de komst van de televisie.

EXTRA: "Het dorp van toen" van Wim Sonneveld uit 1974.

https://www.bing.com/ck/a?!&&p=d934a2b8264ad804JmltdHM9MTcxNDY5NDQwMCZpZ3VpZD0xYjYxYThkZC05NWJjLTY1MTYtMGY1Zi1iYzhhOTRmMjY0Y2MmaW5zaWQ9NTIxMQ&ptn=3&ver=2&hsh=3&fclid=1b61a8dd-95bc-6516-0f5f-bc8a94f264cc&psq=youtube+%22het+dorp+van+toen%22&u=a1aHR0cHM6Ly93d3cueW91dHViZS5jb20vd2F0Y2g_dj1GYVZEWHlYcUk5UQ&ntb=1