29. KAARTJES
Visite-, verjaardags-, geboorte-, verhuis-, bank-, getrouwheids-, wegen-, gele brief-, en speelkaartjes, en dat zijn ze nog niet allemaal, vrees ik en dus moet ik een keuze maken. Dus ik ga het in deze blog maar over Nieuwjaars- en verjaardagkaartjes hebben.
Wie herinnert zich niet de tijd (jaren vijftig/zestig van de vorige eeuw) toen de postbode rond Nieuwjaar zware zakken nieuwjaarskaartjes ronddroeg en daarbij rekende op een borrel en toch minstens op een fooi? Onze buurman was facteur en zo rond de jaarwisseling zagen we hem een dikke veertien dagen met een knalrode neus lopen. Het gebruik van fooien en borrels is gelukkig verdwenen en mekaar wensen sturen kan nu via allerhande kanalen. We hebben radio verzoekprogramma's, Gsm's, geanimeerde e-cards en wat nog allemaal. De postbode droeg nog niet zo lang geleden ook de pensioenen rond en dan zat meerdere gepensioneerde aan het venster op zijn komst te wachten voor zijn centen. De postbode kreeg dan ook meestal een fooi en de gepensioneerde kreeg een babbeltje als compensatie.
Het is nog niet zo lang geleden dat ik met overdreven ijver voor mijn geliefden verjaardag kaartjes uitzocht tot ik het absolute geschikte kaartje vond en dat was geen sinecure. Zo stuurde ik naar mijn bejaarde nicht een geluidskaartje. Ze belde me nadien en kreeg het amper gezegd. "Ik ben op mijn knieën overal in de living en in de keuken gaan zoeken naar een vogeltje", lachte ze, "ik dacht dat het een open raam was binnengevlogen maar het was je kaartje dat met de wind was opengewaaid en onder de kast een concertje gaf."
Een ander verjaardagkaartje heeft voor bijna éénzelfde verrassing gezorgd toen de ontvanger 's nachts wakker werd in de veronderstelling dat er een fanfare de Radetzky-Mars speelde in haar living.
Voor mensen die geen geld hebben om op reis te gaan, bestaat er een dienst die in hun plaats kaartjes stuurt naar verwanten, vanuit een bestemming van hun keuze. Het is dan zaak om je niet meer te laten zien en in de kelder te kruipen zoals ik jaren geleden te horen kreeg van een Engels koppel mét kinderen, die nadien wel gestraft werden voor kindermishandeling.
De afgebeelde kaartjes bovenaan werden in de jaren 1930 door mijn vader aan mijn moeder gestuurd en zijn door mij bewaard. En ik heb het opgezocht ter informatie, de allereerste Kerstkaart werd in Londen in 1843 verzonden. Dat is ook weer iets dat we nu weten!