58. Waltzing Matilda (2).

WATER.

"Wrong season", schudt de winkelbediende het hoofd. "De meeste toeristen komen vanaf één mei tot september dan is het hier winter weet ge en véél minder nat." We gunnen hem zijn gelijk en verzwijgen dat wij dikke egoïsten zijn en dat we juist van december tot april komen om Australië met geen enkele andere toerist te moeten delen.

"Met regen en wind groeien we in België op", proberen we in ons beste Australisch, maar hij denkt blijkbaar dat we hem een oor willen aannaaien en richt zijn aandacht schouderophalend naar de volgende klant. Achteraf moeten we de man overschot van gelijk geven want de hemelsluizen doen overuren tot zelfs de Tod River (dry op landkaarten) in het droge hart van Australië bloedt als een geslacht varken. Het woest kolkende water eet gulzig van de rode, weke aarde en betovert in één etmaal zijn kale oevers in oasen van nieuw, fijn groen en jong hout.

Alice Springs weet niet wat haar overkomt, net zomin als haar bewoners, die zich euforisch gedragen als kinderen met hun nieuwe speelgoed de dag na Sinterklaas. Zowat de hele gemeenschap heeft zich in de wassende rivier verzameld en wentelt zich zorgeloos in een aanstekelijk vrolijkheid. Er wordt gezwommen en gespetterd door een kluwen van volwassenen, kinderen en dieren alsof ze dit evenement maar één keer in hun leven mogen meemaken.

Smerige auto's die het normaal met een bekertje sop moeten stellen worden, tot grote hilariteit, de rivier ingereden voor een supergrote beurt.

Een lelijk eendje, out of nowhere, zwemt zo fier als een gieter haar eerste rondje in dit Breugheliaans tafereel.

I am, you are, we are Australian (youtube.com) (rechts klikken en hyperlink openen) of www.hakketak.be. De ziel van Australië samengevat in een lied. Zeker luisteren.

En voor de lezers: "We of the never never" geschreven door Jeannie Gunn over het leven in de bush en later verfilmd: trailer: We of the Never Never (1982) ORIGINAL TRAILER [HD 1080p] (youtube.com)